Słownik pojęć
Investment glossary
Niniejszy przewodnik został opracowany w celu ułatwienia zrozumienia i wyjaśnienia niektórych powszechnych terminów z literatury inwestycyjnej. Nacisk położyliśmy raczej na przejrzystość i zwięzłość, niż na próbę ujęcia wszystkich złożonych szczegółów.
Podczas lektury zauważą Państwo, że niektóre słowa są jednocześnie hiperłączami. Oznacza to, że dane słowo lub fraza ma również swoje własne wyjaśnienie, które można sprawdzić aby zyskać pełniejsze zrozumienie.
Mamy nadzieję, że niniejszy przewodnik będzie dla Państwa przydatny i łatwy w użyciu. Dołożyliśmy wszelkich starań, aby terminy były opisane precyzyjnie. Ich wyjaśnienie jednak nie jest jedyną, ostateczną wersją i może odbiegać od innych stosowanych interpretacji.
Pobierz przewodnik w wersji PDF tutaj - po angielsku
A-C
A
Fundusze absolutnej stopy zwrotu
Fundusze, które są zarządzane w celu osiągnięcia dodatniej stopy zwrotu każdorazowo na przestrzeni 12 miesięcy.
Strategia absolutnej stopy zwrotu
Strategia inwestycyjna absolutnej stopy zwrotu ma na celu dostarczenie dodatniej stopy zwrotu niezależnie od sytuacji rynkowej, a nie osiągnięcie wyników lepszych niż indeksu porównawczego zwanego benchmarkiem .
Akumulacyjne jednostki uczestnictwa
Jednostki w funduszu inwestycyjnym , w którym zyski są automatycznie reinwestowane w ramach funduszu. Zobacz również jednostki dochodowe
Podejście do inwestycji, w którym menadżer ma na celu pokonanie rynku korzystając z badań, analiz i własnej oceny. Zobacz również pasywne zarządzanie
Aby osiągnąć lepszy zwrot niż benchmark , aktywny zarządzający musi zajmować inne pozycje inwestycyjne, niż te wynikające z benchmarku. Ponieważ pozycje są różne, różne jest także ryzyko . Ryzyko podejmowane przez zarządzającego w porównaniu z ryzykiem benchmarku jest określane mianem ryzyka aktywnego. Im wyższy jest poziom ryzyka aktywnego, tym większe jest prawdopodobieństwo, że stopa zwrotu odchyli się od wartości uzyskanej przez benchmark.
Współczynnik pozwalający określić, czy aktywnie zarządzany portfel charakteryzuje się wartością dodaną względem dodatkowego ryzyka i zysku ryzyka ponoszonego w porównaniu do benchmarku . Dodatnia wartość współczynnika alfa wskazuje, że zarządzający generuje wartość dodaną
Inwestycje w inne niż tradycyjne klasy aktywów , takie jak akcje, obligacje i środki pieniężne. Do inwestycji alternatywnych zalicza się nieruchomości, fundusze hedgingowe,towary, fundusze private equity i inwestycje w infrastrukturę.
Co roku spółka zarządzająca pobiera roczną opłatę za zarządzanie, która zwykle stanowi pewien procent od zainwestowanej kwoty.
Miara stopy zwrotu osiągniętej średnio każdego roku - ale tylko w przypadku okresów dłuższych niż rok.
Udział poszczególnych inwestycji w portfelu w podziale na klasy aktywów i/lub rynki. Na przykład, fundusz może posiadać kombinację akcji, obligacji i gotówki. Stopień zaangażowania w poszczególne kategorie aktywów jest różny, zależnie od celu i prognozy inwestycji.
Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS)
Inwestycja, której wartość i dochód uzależnione są od puli niepłynnych aktywów finansowych (zobacz też płynność. Pozwala to inwestorom na dostęp do zdywersyfikowanego portfela, jak na przykład pula pożyczek, którego w innym wypadku nie mogliby nabyć.
Szerokie grupy różnych rodzajów inwestycji. Fundusz notyfikowany Fundusz, który uzyskał autoryzację Komisji Nadzoru Finansowego (KNF, organ ds. regulacji w zakresie rynków finansowych) i podlega jego regulacji.
B
Standard (zwykle wskaźnik lub średnia rynkowa), względem którego można mierzyć wyniki funduszu inwestycyjnego. Wiele funduszy jest zarządzanych w odniesieniu do określonego benchmarku.
Stanowi miarę opisującą, o ile przeciętnie ruchy funduszu różnią się względem indeksów rynkowych. Współczynnik beta rynku wynosi 1. Fundusz, którego wskaźnik beta jest większy niż 1, odnotowuje średnio większe ruchy niż rynek. Fundusz, którego wskaźnik beta jest niższy niż 1, odnotowuje średnio mniejsze ruchy niż rynek. Jeśli współczynnik beta przyjmuje wartość ujemną, prawdopodobnie akcje spółki i rynek poruszają się w przeciwnych kierunkach.
Cena, jaką kupujący jest gotowy zapłacić za dany papier wartościowy. W odniesieniu do funduszy jest to cena uzyskiwana przez inwestora w momencie umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszu, w którym są stosowane dwie ceny. Zobacz również cena sprzedaży.
Pozwalają organom państwowym i spółkom pożyczyć środki od inwestorów, które mogą zostać przeznaczone na bieżące wydatki. W zamian za powierzone przez inwestorów środki, emitent obligacji jest zwykle zobowiązany wypłacać odsetki oraz spłacić kwotę początkową w terminie zapadalności określonym w przyszłości.
Początkowy koszt inwestycji. Podczas gdy ceny na rynku mogą podlegać wahaniom, koszt księgowy pozostaje niezmienny.
Strategia inwestycyjna bottom up
Inwestycje na podstawie analizy konkretnych spółek, w których historia, zarządzanie i potencjał traktowane są jako ważniejsze niż ogólne trendy rynkowe lub sektorowe (w przeciwieństwie do strategii inwestycyjnej top down.
C
Inwestycja, mająca na celu zachowanie określonej kwoty początkowej inwestycji.
Metoda, polegająca na stosowaniu przez spółkę dyscypliny i rozwagi w odniesieniu do wysokości kwot, które pożycza, uzyskuje i wydatkuje, w celu dostarczenia najlepszego zwrotu swoim udziałowcom i zapewnienia długoterminowej stabilności.
Aktywa przeznaczone na zabezpieczenie pożyczki. W przypadku niemożności spłaty zadłużenia, wierzyciel ma prawo do przejęcia tytułu własności danego zabezpieczenia.
Fundusz inwestycyjny (CIS, Collective Investment Scheme)
Zarządzany przez profesjonalistów fundusz, w którym w ramach jednego portfela inwestycyjnego gromadzone są środki pieniężne wielu różnych inwestorów. Pozwala to konsolidować koszty i daje dostęp do większego spektrum inwestycji w porównaniu do możliwości, którymi dysponują inwestorzy indywidualni.
Klasa aktywów obejmująca wiele aktywów fizycznych takich jak ropa naftowa, gaz ziemny, metale i produkty rolne.
Obligacja emitowana przez przedsiębiorstwo.
Korelacja jest miernikiem zmiany wartości papierów wartościowych lub klas aktywów w odniesieniu do siebie nawzajem. Inwestycje o wysokim stopniu korelacji zazwyczaj zyskują i tracą wspólnie, podczas gdy inwestycje o niskiej korelacji zachowują się w różny sposób w odmiennych warunkach rynkowych, w ten sposób dostarczając inwestorom korzyści z dywersyfikacji . Korelacja jest mierzona w zakresie od 1 (pełna korelacja) do -1 (przeciwieństwo pełnej korelacji). Współczynnik korelacji na poziomie 0 wskazuje, że korelacja nie występuje.
Regularne odsetki wypłacane od obligacje Są one określane jako procent wartości nominalnej inwestycji. Zatem obligacja o wartości nominalnej 100 funtów z 5-procentowym kuponem pozwoli uzyskać 5 funtów odsetek rocznie.
CDS jest instrumentem pochodnym. Stanowi on rodzaj zabezpieczenia w przypadku niewywiązania się ze spłaty zadłużenia przez emitenta. Osoba kupująca CDS wnosi opłatę na rzecz sprzedawcy CDS w zamian za ubezpieczenie, które w przypadku niespłacenia długu, sprzedawca CDS wypłaci kupującemu. Sprzedawca CDS zakłada niewystąpienie ryzyka niemożliwości spłaty długu i ma nadzieje na zysk z premii za sprzedaż CDS. Im wyższe ryzyko, że dług nie zostanie spłacony, tym premia jest wyższa.
Emitenci obligacji mają możliwość odpłatnego uzyskania oceny wiarygodności kredytowej obligacji (ratingu) od kilku agencji ratingowych takich jak Standard & Poor’s, Moody’s i Fitch. Ocena wiarygodności kredytowej wskazuje inwestorom jakość obligacji, zapewniając profesjonalne oszacowanie ryzyka niewypłacalności emitenta w zakresie płatności odsetkowych i spłaty kapitału. Oceny wiarygodności kredytowej są regularnie weryfikowane i podlegają zmianom.
Firma określająca rating kredytowy w odniesieniu do kredytodawców – takich jak rządy lub firmy. Do instytucji ratingu kredytowego należą Standard & Poor’s i Moody’s.
Ryzyko niewypłacalności emitenta obligacji, w zakresie zobowiązania do płatności odsetkowych na rzecz inwestorów.
Zabezpieczenie przed ryzykiem walutowym
Ograniczenie lub wyeliminowanie ryzyka związanego ze zmianami kursów walutowych. W tym celu wykorzystuje się głównie instrumenty pochodne, takie jak kontrakty terminowe i opcje.
Ryzyko straty związane z niekorzystnymi zmianami kursów walutowych, gdy fundusz inwestuje w aktywa wyceniane w innej walucie lub w innych walutach niż waluta wyceny funduszu.
Roczny przychód z inwestycji wyrażony jako procent bieżącej ceny. Na przykład, jeśli obligacja warta 100 funtów daje roczny przychód na poziomie 6 funtów, rentowność wynosi 6%.
D-F
D
Ryzyko niezdolności emitenta, obligacje do spłaty długów i w konsekwencji niespłacenia zobowiązań wobec inwestorów.
Zbiorcze określenie stosowane w odniesieniu do szerokiej grupy instrumentów finansowych, których wartość jest zależna od bazowych instrumentów finansowych. Kontrakty terminowe, opcje i swapy to różne rodzaje instrumentów pochodnych.
Rynki rozwinięte
Kraje, które zazwyczaj są uprzemysłowione i odznaczają się wysokim produktem krajowym brutto. Rynki rozwinięte zazwyczaj charakteryzują się wysokim standardem życia i stabilną gospodarką. Są również uważane za bezpieczniejsze dla inwestycji, niż rynki mniej rozwinięte.
Kraje, które zazwyczaj są uprzemysłowione i odznaczają się wysokim produktem krajowym brutto. Rynki rozwinięte zazwyczaj charakteryzują się wysokim standardem życia i stabilną gospodarką. Są również uważane za bezpieczniejsze dla inwestycji, niż rynki mniej rozwinięte.
Stanowi odzwierciedlenie kwot, których wypłaty można oczekiwać w ciągu najbliższych 12 miesięcy. Jest wyrażony jako procent średniej rynkowej ceny jednostki funduszu w danym dniu. Wskaźnik ten jest oparty na bieżącym składzie portfela funduszu. Nie uwzględnia żadnych wstępnych opłat, a inwestorzy mogą podlegać opodatkowaniu w momencie wypłaty środków.
Tworzenie portfela składającego się z różnych aktywów. Pozwala to ograniczyć ryzyko straty związanej z inwestycją w jeden składnik aktywów i umożliwia zmniejszenie ryzyka całego portfela, zawierającego aktywa o niskiej korelacji.
Płatność dokonywana przez spółkę na rzecz udziałowców. Spółka podejmuje decyzję o wysokości dywidendy oraz terminie jej wypłaty.
Roczna dywidenda na akcję podzielona przez bieżącą cenę akcji. Wskaźnik ten jest przydatny do porównywania inwestycji. Na przykład, jeśli cena akcji wynosi 100 funtów i roczna dywidenda kształtuje się na poziomie 5 funtów, stopa dywidendy wynosi 5%. Jeśli jednak cena akcji spółki kształtuje się na poziomie 200 funtów, stopa dywidendy wynosi tylko 2,5%.
Potencjalna strata dla danej inwestycji
Określa różnicę między najwyższym i najniższym poziomem notowań określonej inwestycji w danym okresie, zwykle wyrażana w procentach. Pozwala ona porównać możliwy do osiągnięcia zysk z inwestycji ze związanym z nią ryzykiem. Określenie to występuje też w przypadku inwestowania w pewne typy funduszy, zwłaszcza fundusze typu venture capital, i może się odnosić do sytuacji, gdy inwestor zobowiązuje się do zainwestowania pewnej kwoty, ale nie przekazuje jej zarządzającemu funduszem od razu. Zarządzający funduszem dokonuje inwestycji i pożycza kapitał według potrzeb.
Miara wrażliwości inwestycji w obligacje na zmiany stóp procentowych. Im dłuższe duration (inaczej - czas trwania), tym większa wrażliwość. Obliczanie czasu trwania dla inwestycji o stałym dochodzie, takiej jak obligacja, jest skomplikowane. W obliczeniach uwzględnia się bieżącą wartość obligacji, kupon lub płatności odsetkowe, koszt księgowyi liczbę lat pozostałych do terminu wykupu obligacji. Mówiąc jak najprościej, im dłuższy czas trwania, tym wyższy potencjalny zwrot (i większe ryzyko).
Strategia polegająca na równoważeniu udziałów aktywów w portfelu w miarę wzrostu i spadku rynków, oraz odpowiednio do oczekiwań zarządzającego portfelem w odniesieniu do przyszłych wyników poszczególnych aktywów. Inaczej mówiąc, jeśli zarządzający oczekuje wzrostu wartości akcji w przyszłym miesiącu, zwiększy ich udział w portfelu. Jest to odwrotnością pasywnej alokacji aktywów, w której: a) kombinacja aktywów jest ustawiona na długi termin (np. 60% akcji; 40% obligacji) lub w której kombinacja aktywów portfela zmienia się odpowiednio do innego czynnika (na przykład proporcji różnych rynków w benchmarku).
E
Procentowa zmiana zysku na akcję, mierzona zwykle w ujęciu rocznym.
Zysk spółki przypadający na każdą akcję, obliczany przez podzielenie zysku po opodatkowaniu przez liczbę akcji.
Wysokość zysku na akcję podzielona przez bieżącą ceną rynkową.
Efektywne duration funduszu jest miarą wrażliwości portfela na zmiany stopy procentowej. Mówiąc jak najprościej, im dłuższe jest duration funduszu, tym bardziej jest on wrażliwy na zmiany stóp procentowych. Zatem fundusz o czasie trwania (duration) na poziomie 10 lat charakteryzuje się dwukrotnie większą zmiennością niż fundusz z pięcioletnim czasem trwania.
Kraje, które charakteryzuje szybko rozwijająca się gospodarka i możliwe przechodzenie przez proces industrializacji.
Udziały w spółce.
Ex Ante (Wskaźnik tracking error)
Tracking Error (błąd odwzorowania) jest miarą zgodności portfela inwestycyjnego z zachowaniem jego benchmarku. Jeśli do przewidzenia tego błędu jest używany model (a nie wartości historyczne), jest on nazywany ex ante lub prognozowanym. Patrz także ex post.
Określenie stosowane w odniesieniu do akcji. Wskazuje, że dywidenda została ostatnio wypłacona i że kupujący nie otrzyma jej za ostatni okres rozliczeniowy.
Ex post (Wskaźnik tracking error)
Tracking Error (błąd odwzorowania) jest miarą zgodności portfela inwestycyjnego z zachowaniem jego benchmarku. Jeśli do przewidzenia tego błędu są używane wartości historyczne, to jest on nazywany ex ante lub zrealizowany lub zrealizowany wskaźnik Tracking Error. Patrz także ex ante
F
Instrumenty finansowe o stałym dochodzie
Odnosi się do takich papierów wartościowych jak obligacje, które posiadają wcześniej ustalone i stałe oprocentowanie (kupon). W przeciwieństwie do zmiennego zwrotu z akcji.
Występuje, gdy zarówno krótkoterminowe, jak i długoterminowe obligacje oferują podobną rentowność
Mniej rozwinięte kraje z pośród rynków wschodzących. Inwestycje na tych rynkach mogą wiązać się z wyższym ryzykiem, na przykład z powodu niestabilności politycznej, oraz niższej płynności niż na rynkach rozwiniętych.
Fundusze, które inwestują w inne fundusze raczej niż bezpośrednio inwestując w instrumenty finansowe.
Fundusz, którego portfel złożony jest z funduszy hedgingowych. Fundusze funduszy hedgingowych są zwykle zdywersyfikowane w oparciu o kilka różnych strategii i zarządzających.
Umowa kupna lub sprzedaży aktywów takich jak obligacje lub akcje w określonym dniu w przyszłości po cenie ustalonej dzisiaj.
G-I
G
Pożyczanie środków pieniężnych na inwestycje w celu zwiększenia stopy zwrotu. Na przykład, jeśli zostanie zainwestowane 100 funtów i zwrot wyniesie 5%, wysokość zysku ukształtuje się na poziomie 5 funtów. Wystarczy pożyczyć dodatkowe 20 funtów na inwestycje i zysk wyniesie 6 funtów (pomniejszone o koszt pożyczenia środków). Z lewarowaniem jest jednak związane większe ryzyko. Możliwości wzrostu mogą być większe, ale z drugiej strony można też ponieść wyższe straty. Instrumenty pochodne, takie jak kontrakty terminowe lub opcje , mogą być również używane w celu lewarowania portfela inwestycyjnego. Mała zmiana ceny aktywów bazowych może spowodować znaczną zmianę wartości instrumentu pochodnego i radykalnie zwiększyć zyski. Lewarowanie jest również określane jako stosowanie dźwigni finansowej.
Stała organizacja państwowa, która jest częścią szerszej struktury rządowej i jest odpowiedzialna za nadzór i administrację określonej funkcji, jak bezpieczeństwo narodowe czy regulacja rynków finansowych.
Obligacja emitowana przez rząd.
Oczekiwana stopa zwrotu z obligacji utrzymywanej do dnia wykupu
Całkowity zwrot , jaki można uzyskać z obligacji, z uwzględnieniem odsetek, czyli kuponu, powiększony o wzrost kapitału.
H
Zbiorcza nazwa określająca fundusze, których celem jest osiągnięcie absolutnych stóp zwrotu poprzez inwestycje na rynkach finansowych i/lub stosowanie nietradycyjnych technik zarządzania portfelem. Fundusze hedgingowe mogą inwestować, stosując szeroki zakres strategii, od konserwatywnych po agresywne.
Obligacje spekulacyjne z oceną wiarygodności kredytowej poniżej poziomu inwestycyjnego. Zasadniczo im wyższe ryzyko niewypłacalności emitenta obligacji, tym wyższe jest oprocentowanie, czyli kupon.
Dochód wypłacony w ostatnich 12 miesiącach, wyrażony jako procent średniej ceny rynkowej w danym dniu. Nie uwzględnia on żadnych wstępnych opłat, a inwestorzy mogą podlegać opodatkowaniu w związku z dystrybucją. Na przykład, jeśli z obligacji wypłacono w ostatnim roku 10 funtów i bieżąca cena wynosi 100 funtów, historyczna stopa zwrotu wynosi 10%.
I
Dystrybucja przychodów na rzecz posiadaczy jednostek uczestnictwa połączonych funduszy, proporcjonalnie do liczby posiadanych jednostek uczestnictwa.
Inwestycja w fundusz, który wypłaca inwestorom odsetki lub dywidendy , zamiast inwestować te środki ponownie w funduszu. Patrz także Akumulacyjne jednostki uczestnictwa.
Obligacje, w przypadku których kupon i płatności kapitałowe są uzależnione od zmian stopy inflacji. Miara inflacji jest określana z wyprzedzeniem.
Współczynnik wzrostu cen towarów i usług w czasie.
Miara wyników osiągniętych przez zarządzającego względem przyjętego poziomu ryzyka.
Kwota pobierana przez instytucję za utworzenie portfela inwestycyjnego.
Rodzaj instrumentu swap. Najpopularniejszym rodzajem swapu stopy procentowej jest kontrakt, na mocy którego jedna strona płaci stałe odsetki w zamian za zmienną stopę procentową.
Obligacje o ratingu inwestycyjnym
Obligacje najwyższej jakości według agencji oceny wiarygodności kredytowej. Aby obligacja została uznana za obligację na poziomie inwestycyjnym, jej ocena wiarygodności kredytowej musi być określona co najmniej na poziomie BBB (Standard & Poor’s) lub Baa3 (Moody’s).
Jest to zamknięty, zbiorowy fundusz inwestycyjny o ograniczonej liczbie udziałów, skupiający aktywa wielu różnych inwestorów, w celu zwiększenia elastyczności i obniżenia kosztów. Jest to spółka, która dokonuje transakcji na własną rękę, co oznacza, że cena akcji jest zależna od popytu i podaży. W przeciwieństwie do funduszu otwartego zarządzający nie musi się zajmować umorzeniami i napływami, w związku z czym nigdy nie jest zmuszony kupować lub sprzedawać aktywów.
Spektrum dostępnych inwestycji, którym dysponuje zarządzający funduszem – zgodnie z definicją określoną przez fundusz.
Indywidualne konto oszczędnościowe (IKO)
Indywidualne konto oszczędnościowe jest zasadniczo rodzajem nieopodatkowanego konta oszczędnościowego. Mamy dwa główne rodzaje IKO: gotówkowe i akcyjne. Na IKO gotówkowym można zdeponować gotówkę bez odprowadzania podatku od naliczanych odsetek. Przy inwestycji w IKO akcyjne nie płaci się podatku od otrzymywanych dywidend ani zysków kapitałowych.
J-M
K
Kluczowe informacje dla inwestorów
Dwustronicowy dokument wymagany od funduszy podlegających prawu europejskiemu, który zastąpił Uproszczony Prospekt. Powinien zostać sporządzony w prostym języku angielskim i ma na celu zapewnienie porównywalności pomiędzy funduszami. Zawiera cel inwestycyjny, kluczowe ryzyka, stałe opłaty oraz historyczne wyniki.
L
Zobacz Kapitalizacja Rynkowa
Dźwignia finansowa (lewarowanie)
Dźwignia finansowa zazwyczaj odnosi się do funduszu, którego ponad 100% wartości aktywów netto zainwestowane jest w aktywa lub rynki. Celem dźwigni może być podjęcie większego ryzyka w celu osiągnięcia większych zysków. Może też jednak służyć do redukcji ryzyka w portfelu. Dźwignia osiągana jest poprzez łączenie instrumentów pochodnychz bardziej tradycyjnymi inwestycjami w akcje lub obligacje. Powodując jednocześnie pewne zamieszanie, pojęcie dźwigni może również odnosić się do kwoty finansowania spółki w formie pożyczek, czyli wysokości zobowiązań spółki w porównaniu do posiadanych funduszy lub aktywów. Dźwignia finansowa jest również określana mianem "lewarowania".
Łatwość z jaką aktywa mogą zostać sprzedane w zamian za gotówkę. Dane aktywo może być określone jako niepłynne jeżeli potrzeba długiego czasu do sprzedaży, jak na przykład nieruchomości, lub też jeśli trudno jest znaleźć chętnego kupca.
Strategia wykorzystywana głównie przez fundusze hedgingowe, polegająca na zajmowaniu długich pozycji (kupowaniu udziałów) w akcjach, w przypadku których oczekiwany jest wzrost wartości, i krótkich pozycji (pożyczaniu akcji, których się nie posiada i sprzedaży z nadzieją, że uda się je odkupić po niższej cenie i zwrócić pożyczającemu) w akcjach, w przypadku których oczekiwany jest spadek ceny.
M
Odnosi się do zachowań i motorów gospodarki jako całości. Do badanych czynników należą inflacja, bezrobocie itd. W przeciwieństwie do mikroekonomicznego aspektu: zachowania małych podmiotów gospodarczych, takich jak indywidualni konsumenci lub gospodarstwa domowe.
Miara rozmiaru spółki, wyliczana przez mnożenie liczby akcji wyemitowanych przez spółkę przez ich bieżącą cenę rynkową. Spółki są zwykle klasyfikowane w zależności od rozmiaru na: małą, średnią i dużą kapitalizację. Nie ma ogólnego konsensusu w kwestii granic kwotowych pomiędzy tą klasyfikacją. Przybliżony podział na rynku amerykańskim to: duża kapitalizacja - powyżej 10 miliardów dolarów, średnia - od 2-10 miliardów dolarów, a mała - od 250 milionów do 2 miliardów dolarów.
Możliwość spadku wartości inwestycji w związku z ogólnymi spadkami na rynkach finansowych. Współczynnik beta stanowi miarę ryzyka rynkowego akcji.
Data spłaty kwoty początkowej zainwestowanej w obligacje . Termin wykupu może także oznaczać koniec trwania kontraktu terminowego lub opcji.
Zobacz również Kapitalizacja Rynkowa
Dyrektywa w sprawie rynków instrumentów finansowych (MiFID, Markets in Financial Instruments Directive) to dyrektywa Unii Europejskiej, obowiązująca od 1 listopada 2007 roku w państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Została stworzona w celu zharmonizowania rynków finansowych w całej Unii Europejskiej i stworzenia spójnego podejścia do regulowania tych rynków.
Wzór pozwalający określić przybliżoną procentową zmianę wartości obligacji w odpowiedzi na 1-procentową zmianę stóp procentowych. Patrz także duration
Strategia inwestycyjna opierająca się na założeniu, że bardziej prawdopodobne jest utrzymanie się obserwowanych już trendów (to jest wzrostów lub spadków cen akcji). Inwestor wykorzystujący tą strategię stara się osiągnąć zyski kupując akcje, które zyskują na wartości ponieważ uważa, że cena tych akcji będzie nadal rosła.
Podobnie do papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, jest to papier wartościowy łączący pulę kredytów hipotecznych. Umożliwia to rynkom finansowym pożyczanie funduszy nabywcom domów lub spółkom za pośrednictwem instytucji, które same mogą nie być skłonne do podjęcia ryzyka udzielenia kredytu hipotecznego.
Fundusz typu 'multi-manager' inwestuje środki w wiele różnych funduszy. Ten typ produktu oferuje inwestorom dywersyfikację w zakresie sposobu zarządzania i umiejętności zarządzającego. Z drugiej strony, wiążą się z tym wyższe koszty.
Profesjonalnie zarządzany zbiorowy fundusz inwestycyjny gromadzący środki pieniężne wielu inwestorów.
N-P
N
Fundusze skierowane do inwestorów indywidualnych (NURS)
Fundusze NURS (Non-UCITS Retail Schemes) to fundusze ustanowione i zarządzane zgodnie z zarządzeniami brytyjskiej Komisji Nadzoru Finansowego (Financial Conduct Authority) dla tego rodzaju funduszy. Fundusze NURS pozwalają na dostęp do dodatkowych klas aktywów w porównaniu do UCITS.
O
Fundusz OEIC (otwartej spółki inwestycyjnej) jest rodzajem zbiorowego funduszu inwestycyjnego. Jest otwarty, a więc liczba jednostek w funduszu wzrasta w miarę wpłacania środków pieniężnych oraz spada w miarę ich wycofywania.
Najlepsza cena, jaką sprzedający jest gotowy zaakceptować za dany papier wartościowy. W kontekście funduszy, jest to cena zapłacona przez inwestora w momencie zakupu akcji lub jednostki w funduszu stosującym dwie wyceny. Zobacz również bid price.
Fundusz OEIC otwarty fundusz inwestycyjny (OEIC, Open-ended investment company)
Typ funduszu inwestycyjnego, który ma strukturę spółki i może wykreować udziały dla nowych inwestorów i odkupić udziały od inwestora jeśli ten będzie chciał je sprzedać.
Metoda wyceny przy użyciu spread'u opcyjnego
Sposób obliczania wartości papieru wartościowego o stałym przychodzie, takiego jak obligacja, który zawiera wbudowaną opcję. Na przykład, gdy emitent obligacji ma możliwość spłaty długu przed terminem, jest to uznawane za wbudowaną opcję, która ma wpływ na wartość obligacji.
W jej skład wchodzi roczna opłata za zarządzanie oraz pozostałe koszty operacyjne. Roczna opłata za zarządzanie jest nakładana przez zarządzającego funduszem i jest wykorzystywana do opłacenia pracy menadżera portfela, doradcy finansowego i dystrybutora. Inne koszty operacyjne obejmują koszty pozostałych usług opłacanych przez fundusz, takich jak opłaty dokonane na rzecz powiernika (lub depozytariusza), opiekuna, audytora lub instytucji regulującej.
Oznacza grupowy instrument inwestycyjny, taki jak fundusz powierniczy czy fundusz OEIC , który może emitować nieograniczone ilości jednostek uczestnictwa lub akcji. Oznacza to, że ilości jednostek uczestnictwa lub akcji w funduszu wzrasta w miarę wpłacania pieniędzy i spada w przypadku ich wycofywania.
Kupno opcji daje prawo (ale nie jest to obowiązkiem) do zakupu określonego elementu aktywów po ustalonej cenie w dniu wygaśnięcia opcji lub przed tą datą.
Obrót akcjami, obligacjami,towarami lub instrumentami pochodnymi bezpośrednio między dwoma podmiotami, a nie za pośrednictwem giełdy.
Stosowanie strategii, zwykle opartej na instrumentach pochodnych i walutach, jako dodatku do stylu zarządzania portfelem inwestycyjnym. Może być również stosowana do zabezpieczenia ryzyka lub do generowania dodatkowego dochodu.
Sytuacja, w której w portfelu lub funduszu znajdują się klasy aktywów, sektory, regiony geograficzne lub akcje - w proporcji większej niż w odpowiednim wskaźniku lub benchmarku , względem którego mierzone są wyniki portfela lub funduszu.
P
Styl zarządzania mający na celu uzyskanie takich samych wyników jak określony benchmark. Patrz także zarządzanie aktywne
Wartość nominalna papieru wartościowego w przeciwieństwie do jego bieżącej ceny rynkowej. W przypadku obligacji odpowiada ona sumie nominalnej wymagalnej w Grupa porównawcza
Grupa funduszy, które mogą być porównywane miedzy sobą, częstokroć dla celów wynikowych. Grupa porównawcza będzie zazwyczaj opierać się na polityce inwestycyjnej funduszu, na przykład - amerykańskie fundusze akcyjne.
Był to rodzaj nieopodatkowanego konta oszczędnościowego, podobnego do akcyjnego indywidualnego konta oszczędnościowego. Nie można już otworzyć nowego konta w ramach indywidualnego planu akcyjnego, w kwietniu 2008 wszystkie istniejące konta zostały skonwertowane na akcyjne indywidualne konta oszczędnościowe.
Rzeczywiste surowce, takie jak złoto, ropa czy pszenica. Większość obrotu na rynkach surowców dokonuje się za pomocą kontraktów terminowych, które powiązane są z ceną surowców, bardziej niż z dostawą fizycznego towaru.
Przewidywany wskaźnik Tracking Error
Tracking Error (błąd odwzorowania) jest miarą zgodności portfela inwestycyjnego z zachowaniem wskaźnika, który jest jego benchmarkiem. Jeśli do przewidzenia tego błędu jest używany model (a nie wartości historyczne), jest on nazywany przewidywanym lub ex ante. Patrz także zrealizowany wskaźnik Tracking Error (błąd odwzorowania).
Wskaźnik ceny do wartości księgowej
Wskaźnik pozwalający porównać cenę akcji spółki do jej wartości księgowej (wartość księgowa to sprawozdawcza wartość aktywów spółki pomniejszona o zobowiązania).
Wskaźnik używany do wyceny akcji spółki. Jest on obliczany poprzez podzielenie bieżącej ceny rynkowej przez zysk na akcję.
Papiery wartościowe przedsiębiorstw, które nie są notowane na giełdzie. Obrót prywatnymi papierami wartościowymi jest ściśle regulowany. W związku z tym, inwestor sprzedający udział w prywatnym przedsiębiorstwie musi znaleźć kupca sam - z powodu braku rynku.
Q-T
Q
Miara wyników danej inwestycji w grupie porównawczej. Na przykład, fundusz z pierwszego kwartylu byłby wśród najlepszych 25% funduszy w grupie porównawczej.
R
Jest to zwrot generowany przez inwestycje po uwzględnieniu wpływu inflacji. Jeśli inwestycja rosła w tempie 5% rocznego zwrotu, a stopa inflacji wynosiła 2%, realny zwrot wyniósłby 3%.
Zwrot z inwestycji pomniejszony o wielkość inflacji. Jeśli zatem zwrot z inwestycji wynosi 7% przy stopie inflacji równej 3%, realna stopa zwrotu kształtuje się na poziomie 4%.
Zrealizowany wskaźnik Tracking Error (błąd odwzorowania)
Tracking Error (błąd odwzorowania) jest miarą zgodności portfela inwestycyjnego z zachowaniem wskaźnika, który jest jego benchmarkiem. Jeśli wskaźnik Tracking Error jest mierzony w ujęciu historycznym, jest on określany mianem zrealizowanego lub ex post. Patrz także przewidywany wskaźnik Tracking Error
Spłata wartości nominalnej w terminie wykupu inwestycji .
Stopa zwrotu z obligacji w okresie do jej wykupu
Rentowność to inaczej dochód z obligacji. Stopa zwrotu z obligacji w okresie do jej wykupu uwzględnia wszystkie zyski i straty kapitału początkowego, który jest spłacany w terminie wykupu. Zwrot z obligacji, jeśli jest ona utrzymywana do terminu wykupu, odzwierciedla nie tylko płatności odsetkowe uzyskiwane przez posiadacza obligacji, ale także zysk/ stratę w terminie wykupu. Obliczenia stopy zwrotu z obligacji mają na celu ukazanie zwrotu w postaci wartości procentowej odniesionej do jej wartości nominalnej lub ceny bieżącej
Wskaźnik ROE — Zwrot z kapitału własnego
Miara zyskowności przedsiębiorstwa. Wskazuje, jakie zyski generuje przedsiębiorstwo w oparciu o kapitał zainwestowany przez udziałowców. Na przykład, jeśli kapitał własny przedsiębiorstwa jest wyceniany na 10 mln funtów i firma generuje zysk na poziomie 1 mln funtów, zwrot z kapitału własnego (ROE) wynosi 10%.
Przyznanie dotychczasowym udziałowcom prawa do zakupu nowych akcji spółki w określonym czasie, w liczbie proporcjonalnej do ich aktualnego zaangażowania inwestycyjnego, po ustalonej cenie (zwykle ze zniżką).
Prawdopodobieństwo poniesienia straty z inwestycji.
Dodatkowy zysk z inwestycji pieniężnej, który inwestor spodziewa się uzyskać jako wynagrodzenie za posiadanie inwestycji, która nie jest wolna od ryzyka, a zatem jej wartość może wzrosnąć jak i spaść. Istnieją takie premie za ryzyko, których oczekiwany dodatkowy zysk znacznie przewyższa zysk z innych premii za ryzyko. Na przykład, premia za ryzyko dla akcji małej spółki jest dodatkowym zyskiem, który inwestor spodziewa się otrzymać ponad zysk z akcji dużej spółki tytułem kompensaty za inwestowanie w małe spółki o wyższym ryzyku.
S
Ogólny termin odnoszący się do akcji lub instrumentu dłużnego emitowanego przez rząd lub przedsiębiorstwo.
Miara wyników z uwzględnieniem poziomu ryzyka. Im wyższa jest wartość wskaźnika, tym lepsze były wyniki w porównaniu do poziomu ryzyka.
Sprzedaż aktywów pożyczonych od osoby trzeciej, a następnie ich odkupienie w celu zwrócenia pożyczkodawcy w późniejszym terminie. Krótka sprzedaż ma na celu osiągnięcie zysku ze spadku ceny aktywów między datą sprzedaży i odkupu.
Zobacz kapitalizacja rynkowa
Miara zmienności historycznej. Jest obliczana przez porównanie przeciętnego (lub średniego) zwrotu ze średnim odchyleniem od tego zwrotu.
Instrument pochodny, w ramach którego dwie strony wymieniają się określonymi korzyściami wynikającymi z posiadanych instrumentów finansowych. Handel nimi odbywa się na rynku pozagiełdowym (OTC).
Wskaźnik syntetycznego ryzyka i zysku (SRRI)
Wartość pomiędzy 1 a 7 przedstawiona we wszystkich dokumentach (Kluczowych Informacjach dla Inwestorów) pozwala porównać profile ryzyka i zysku różnych funduszy. Wyliczany jest w oparciu o zmienność historycznych i symulowanych zwrotów funduszu. Wartość 1 oznacza najmniejsze, a 7 najwyższe ryzyko.
T
Strategia inwestycyjna top-down
Strategia inwestycyjna polegająca na wyszukiwaniu najlepszych sektorów lub branży do inwestycji, na podstawie analizy sektora korporacyjnego jako całości i ogólnych trendów gospodarczych (w przeciwieństwie do inwestycji bottom up).
Miara kosztów całkowitych związanych z zarządzaniem funduszem inwestycyjnym. Wskaźnik zawiera roczny koszt zarządzania oraz inne opłaty jak na przykład koszty prawne, administracyjne czy koszty audytu. Po wprowadzeniu kluczowych informacji dla inwestorów, wskaźnik ten został zastąpiony przez kwotę opłat stałych (OCF)
Całkowity zwrot z inwestycji obejmujący wzrost wartości kapitału (lub jej spadek) i wszystkie przychody z tytułu odsetek lub dywidend. Jest on mierzony w ustalonym okresie i wyrażany jako procent wartości inwestycji na początku tego okresu.
Fundusze Total Return (lub o zmiennej becie)
Portfeleakcji , które zmieniają ekspozycję rynkową na przestrzeni cyklu ekonomicznego, aby zredukować ryzyko potencjalnej straty. Zazwyczaj horyzont czasowy to 3 lata, w tym czasie współczynnik beta oscyluje między wartościami 0 a 1. Portfele funduszy o stałym przychodzie , które aktywnie zarządzają inwestycjami w czasie cyklu z typowym trzyletnim horyzontem czasowym. Fundusze Multi-Asset - portfele niższego ryzyka , które dywersyfikują inwestycje na przestrzeni cyklu aby zredukować ryzyko potencjalnej straty. Typowy horyzont czasowy to 3 lata. Portfele o wyższym profilu ryzyka , które mogą modyfikować swoją ekspozycję na rynek. Typowy horyzont czasowy to 5 lat.
Miara zgodności odwzorowania przez portfel inwestycyjny zachowania indeksu, który jest jego benchmarkiem. Patrz także przewidywany wskaźnik Tracking Error (błąd odwzorowania), zrealizowany wskaźnik Tracking Error (błąd odwzorowania), ex ante i ex post
U-Z
U
Obowiązki funduszy zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS)
Fundusze UCITS są autoryzowanymi funduszami, których jednostki mogą być sprzedawane w każdym kraju Unii Europejskiej. Przepisy UCITS III pozwalają funduszom inwestować w szerszy zakres instrumentów finansowych, w tym w instrumenty pochodne
Stanowi odzwierciedlenie przychodu w ujęciu rocznym po potrąceniu kosztów funduszu. Jest ona wyrażona jako procent rynkowej ceny jednostki uczestnictwa w danym dniu. Wskaźnik ten jest oparty na pojedynczej wartości jednostki funduszu tego dnia. Nie uwzględnia ona żadnych wstępnych opłat, inwestorzy mogą podlegać opodatkowaniu w związku z dywidendami.
Sytuacja, w której w portfelu lub funduszu znajdują się klasy aktywów, sektory, regiony geograficzne lub akcje w proporcji mniejszej niż w odpowiednim indeksie czy benchmarku , względem którego mierzone są wyniki portfela lub funduszu.
Rodzaj otwartego funduszu inwestycyjnego, w którym środki pieniężne inwestorów są gromadzone i inwestowane wspólnie.
V
Zmienność jest miarą fluktuacji cen aktywów . Może być również używana do opisywania wahań na konkretnym rynku. Wysoka zmienność wskazuje na wyższe ryzyko.
W
Certyfikat emitowany zwykle z obligacją lub akcją, który daje posiadaczowi prawo zakupu akcji zwykłych po ustalonej cenie w określonym przedziale czasowym lub w dowolnym momencie. Warranty są często przekazywane aby zachęcić inwestorów. Warranty są w pełni zbywalne i mogą podlegać niezależnemu obrotowi.
Y
Miara stopy zwrotu w postaci dochodu z inwestycji. W przypadku akcji stopę zwrotu stanowi roczna wypłata dywidendy, wyrażona jako procent rynkowej ceny akcji. W przypadku nieruchomości jest to przychód z najmu, wyrażony jako procent wartości kapitałowej. W przypadku obligacji stopę zwrotu stanowią roczne odsetki, wyrażone jako procent bieżącej ceny rynkowej.
Różnica między rentownościami obligacji różnego typu (na przykład obligacji rządowych i obligacji przedsiębiorstw.
Rentowność w okresie do wykupu
Oczekiwana stopa zwrotu z obligacji przy założeniu, że obligacja będzie utrzymywana do daty wykupu.